تبلیغات ... انتخابات ...! هرزگی و دریوزگی تا کجا؟... براستی انسان گاهی ناگزیر از تهوع از چنین تعفنی است!
کینه توزی و انتقام جویی، فریبکاری و پنهانکاری، خودفروشی، پستی و اتهام و نیرنگ تبلیغاتی و اغواگری از نوع مشاطه گری، این جنگولک بازی های سیاسی را حتی در میان زنان روسپی هم کم می توان یافت! همان بهتر فر پادشاهی و زور دگنگ سلطنت نادری ... تا این دموکراسی متزور زنانه! ...
نیچه یکی از ویژگی های دموکراسی را استقرار ارزش های زنانه میداند که جامعه را به سمت سقوط و انحطاط می کشاند و البته باید زود افزود اولین کسی که از این انحطاط رنج خواهد برد خود زن است.
نیچه همین پدیده کینه توزی و انتقام جویی زنان نسبت به زنان دیگر که در قالب توهین و... بیان می کند، به عنوان آگاهی خود زن از حقارت و پستی ذاتی اش تفسیر می کند.
خواست دروغ : هنر بزرگ زنها دروغ گویی است و بالاترین مشغولیتش به ظاهر و زیبایی و مردان نیز همین صفاتش را دوست دارند.
زنانگی واکنش و مردانگی کنش است. واکنش زنانگی با تبعیت از اراده و قدرت های طبیعی انجام می شود وحال آنکه کنش مردانه از طریق خواست قدرت.
این کنش مردانه و خواست قدرت است که سایه جنگ و تحریم را از آسمان کشور دور می کند، نه واکنش های ناز و کرشمه و خمیازه!
کسی که بخش عمده سوابق او در نظام یا مستقیما امنیتی بوده یا به امنیت ربط وثیقی داشته، روز دوشنبه در گردهمایی انتخاباتی خود در همدان گفت:
" اینها در جلسه ای تصمیم گرفته بودند در خیابان دیوار بکشند/ اینها می خواستند خیابان ها را زنانه مردانه کنند همانطور که در محل کارشان بخشنامه زنانه مردانه کردن ابلاغ کردند."...
آقای روحانی کم کم به طور کامل در قالب یک «اپوزیسیون» جمهوری اسلامی فرو می رود و چنان جلوه می دهد که گویی او در همه سال های پس از انقلاب در مثلا «ژنو» سوئیس مشق حقوق بشر می کرده و کبّاده دموکراسی خواهی و آزادی خواهی بر دوش می کشیده است و ناگهان در سال ۱۳۹۲ متوجه «ویرانه ای» به نام ایران شده و برای نجات آن احساس تکلیف کرده و بدو بدو خود را وارد عرصه کرده است.
بعید نیست که اگر آقای روحانی با همین فرمان پیش برود، همین روزها در سخنرانی های تبلیغاتی خود با لحن «فرنگی»هایی که درفیلمفارسی های قدیم نشان می دادند، یعنی مخلوطی از زبان خارجه و فارسی دست و پاشکسته بگوید: من هست لیبرال. من دیکتاتوری دوست نداشت. دیکتاتوری هست «وِری وِری» بد."...
متاسفانه جناب رییس جمهور که دست خود را در حوزه ای که دغدغه اصلی امروز مردم ایران است، یعنی بحث اقتصاد و معیشت، خالی می بیند، و خود هم به خوبی می داند که وعده های رنگین و شیرینی که درباره «آفتاب تابان» برجام داده بود، چه اندازه پوچ از کار درآمده است، اکنون تاکتیک «آدرس عوضی دادن»، «دوقطبی سازی کاذب» و در یک کلام «جنگولک بازی سیاسی» را در پیش گرفته است.
